Old Spam: Grandma / Oma

DUTCH VERSION (scroll down for the English part of this newsletter)
Mijn oma S. was vroeger doodsbang voor de pinautomaat. Dat gaf ze niet toe. Ze moest alleen altijd net pinnen als ik er was. Toevallig. ‘Loop even mee naar De Pinner’. Dan moest ik op De Knopjes drukken (‘oma, hij bijt niet hoor’   — ‘nee kind, maar ik ben mijn bril vergeten’) terwijl zij op veilige afstand en op heldere toon De Code hardop voorlas van een papiertje.
Als het geld er uiteindelijk uit kwam rollen, maakte ze steevast een sprongetje en zei ‘Hmpf. Stom ding’
Ik ben ook niet zo heldhaftig met al die leuke nieuwe snufjes eigenlijk. Waarschijnlijk genetisch belast of zo. Als mijn mobiele telefoon afgaat dan raak ik gewoonlijk lichtelijk in paniek. Ik heb een hekel aan dat ding en ben hem altijd kwijt.
‘Tring tring. Hellup. Waaristie? Waaristie? In mijn tas? Graaigraai nee. In mijn jaszak? Graaigraai nee. Aaaargh. Waaristienou? In mijn vest dan? Nee. Toch in mijn tas dan? Ja ehhmm welk knopje was het nou ook alweer. Aaaaaaaaaargh. Te laat.
Hmpf. Stom ding.’
In het Kader van de Vooruitgang en uit Therapeuties Oogpunt heb ik nu maar iets verzonnen waardoor ik dat Stomme Ding in ieder geval niet kwijt raak.
Kijk maar gauw online….
Hmpf…
ENGLISH VERSION
My grandma S. used to have this Fear of the Automated Teller. She didn’t admit this of course. It was pure chance that she always needed cash just when I was around. ‘Let’s just drop by The Machine now that you’re here.’ So she would have me press Them Buttons (‘grandma, it won’t bite your arm off’ – ‘I know dear, but I left my glasses at home’) while she stood at a safe distance and read out The Code to me- and the rest of the world- from a piece of paper.
When the money finally rolled out of The Machine she would always jump and say ‘Tss. Damned Thing.
I have to admit I am no hero when it comes to all of them new gadgets either. It’s probably genetic or something but when my cell phone rings I kind of panic. Ever so slightly. I hate the thing and I can never find it either.
‘Ring ring. Help! Whereisit? Whereisit? In my bag? Not in my bag. In my coat pocket? Not in my coat pocket. Ooooh nooooo, whereisit whereisit? Check my bag again. Yes. Oh dear oh dear which button was it now? Aaaaaaaaargh. Too late. Tss. Damned Thing.’
So to prove that I am no old lady and for the Sake of Progress I decided to make something that will at least prevent me from losing the damned thing all the time.
Check it out and you’ll see….
Tss…